The Hollywood Reporter o filmu “Kiss The Future” koji promovišu Damon i Affleck: Sarajlije su za muziku rizikovali svoje živote
Dokumentarni film “Kiss the Future” Nenada Čičina-Šaina, koji je premijerno prikazan na Berlinskom filmskom festivalu, postao je izuzetno intrigantan za američku javnost, posebno u kontekstu aktuelnog rata u Ukrajini. Ovaj dirljiv i inspirativan film istražuje underground umjetnički i muzički pokret koji je nastao u Sarajevu tokom rata 1990-ih, nudeći duboko emotivni prikaz odlučnosti Sarajlija da zadrže svoj nezavisni duh usred potpune opsade.
Kroz arhivske snimke i savremene intervjue, film pruža uvid u izuzetno težak period opsade Sarajeva, ističući herojske napore ljudi da prkose opasnostima i pronađu nadu u muzici i umjetnosti, piše The Hollywood Reporter. Ovo je cijela recenzija.
Ovaj dirljiv i inspirativan film se može pohvaliti komercijalnim uspjehom u obliku benda U2, koji je centar događaja prikazan kroz arhivske snimke i intervjue s članovima Bonom, The Edgeom i Adamom Claytonom. Zasnovan na memoarima Billa Cartera iz 2004. “Fools Rush In”, koji je napisao scenarij, film se vrti oko skoro četiri godine duge opsade Sarajeva od strane bosanskih Srba.
Kao rezultat toga, Sarajlije su u suštini bili zarobljeni, uključujući i mnoge mlade ljude koji su bili odlučni da reafirmišu svoj nezavisni duh uprkos opasnostima koje su ih okruživale. „Publika je bukvalno rizikovala svoje živote da bi prisustvovala koncertima“, prisjeća se jedan od brojnih muzičara koji je svirao u underground klubovima i diskotekama koji su nastali tokom rata. “To je bila prava terapija za nas”, kažu.
Slušamo priču o bubnjaru kome je eksplozija odnijela ruku dok je bio na putu za svirku, a vidimo i njegovu fotografiju kako kasnije radosno svira sa svojom bubnjarskom palicom zalijepljenom za ruku. Mnogi muzičari navode The Clash kao kamen temeljac i inspiraciju za politički i društveno osviještenu muziku koju su željeli stvoriti.
U to vrijeme, Carter je bio mladi pisac i fotograf koji je još uvijek tugovao zbog nedavne smrti svoje djevojke. Otputovao je u Sarajevo i uključio se u sarajevsku TV, a ubrzo je postao odlučan da dobije intervju sa jednim od svojih muzičkih heroja, Bonom, koji je bio jako zabrinut onim što se u Bosni dešavalo. Na kraju je osigurao intervju pred kamerom, obavljen tokom jedne od evropskih emisija benda, a nakon kojeg je pokušao nagovoriti Bona da svira nastup u Sarajevu. Vidimo nekoliko minuta izvoda iz intervjua, čiji najprocjenjiviji trenutak dolazi kada Bono bukvalno zadrhti kada mu Carter kaže da tamošnji mladi vole ne samo rokenrol već i disko.
Uvijek društveno osviješteni muzičar pokušao je natjerati svoje kolege iz benda da pristanu da sviraju u Sarajevu, ali su razumljivo bili nevoljni. “Uh, zar se tamo ne vodi rat?” Edge se prisjeća da je pitao. Umjesto toga, dogovorili su video veze uživo sa sarajevskom televizijom tokom svoje izuzetno uspješne turneje Zoo TV, koja se prikazivala na malim ekranima. Dokumentarac uključuje snimke iz nekoliko tih emisija u kojima je Bono direktno razgovarao s Carterom i raznim gostima pred hiljadama posjetitelja.
„Dali smo im ozbiljnu dozu neuređivane stvarnosti usred naše emisije“, ističe The Edge. Nažalost, susreti nisu uvijek bili posebno zanimljivi, jer je nekoliko Carterovih gostiju iskoristilo priliku da pošalju lične poruke suprugama i djevojkama. „Počelo je pomalo da liči na reality TV, koristeći bol i tjeskobu ljudi za zabavu“, kaže Bono, koji je na kraju prekinuo praksu. Ipak, bend je ostao intenzivno uključen u cilj, komponujući klasičnu pjesmu “Miss Sarajevo” sa Brianom Enoom koja je inspirirana gerilskim sarajevskim izborom ljepote čiji su takmičari istakli veliki transparent s frazom “Ne dozvolite im da nas ubiju”.
Rat je završio onog trenutka kada je Bono izašao na scenu“
– prisjećaju se Sarajlije.
Kada je opsada konačno ukinuta kao rezultat Dejtonskog mirovnog sporazuma, bend je napravio planove za nastup u gotovo uništenom gradu. Snimak sa koncerta koji je uslijedio 1997. godine, izveden je pred otprilike 45.000 obožavatelja, čini emocionalni vrhunac dokumentarca.
Bio je to najveći skup u gradu od početka rata, a vidimo da su mnogi posjetitelji koncerta preplavljeni emocijama gledajući snimke koncerta koji se odigrao prije više od 25 godina. Poslednji trenuci filma sadrže montažu nedavnih scena rata, nemira i autoritarne vladavine širom svijeta. Pruža sumorni podsjetnik da će se priča poput ove vjerovatno ponavljati iznova.
